Nakarat
Sorma bizi.
Kanımız akar deli.
Durduramazsın giden treni.
Ardından çalar vedalaron sirenleri.
Duyma bizi.
Kanımız akar deli.
Durduramazsın sol göğsündekini.
Düşer ardından ölümün sisi.
Abgun Şah
Rahatlığına çomak sokuyorum uzanan tüm yarınların.
sırtımdaki kamburun elbet bir gün çıkartılacak acısı.
rüzgara söyle fısıldamasın seni bu gece penceremden
bana bırakılan yoklukla saraylar çizdim içi sadece senden.
sıkarım canımı bugün suyu çıkana kadar yalnızlıkla.
Hatırladım kaç kez sevdiğimi, değeri olmayan şu hatrınla.
kurut gitsin pıhtılaşsın peşine döktüğüm kan yağmuru.
Kanımda boğulmak nasip olursa savurursun kendini har vurup.
Biraz sakin olmalıyım. Ki her sebepte "neden?" doluyum.
Ateşinde ıslanmak varken aşkın, neden yine kuruyum?
Kahrolsun huyun suyun! Her gece sayılmaz koyun.
Kusurluda kusursuzu görmekten bozulur bu illet oyun.
Anlattığım aşkın sonu geliyor yakındır tarihi.
Özlimenin verdiği borcu kime yıkacak talihim?
Bundan sonrası ora için, hepimiz ölüp varacaz oraya.
Şimdilik bir elveda, artık yollar Diaspora'ya...