Islak sokaklar mevsimindeyiz artik..
Abdullah Özdoğan - Bu Şehir Bu kalabalik sehire hüzün yagar bu zamanlar..
Yalnizlik yagar caddelerine..
Darma dagin saclar islanmis yüzler hep yere bakar..
Kahveleri bile dert yüklenir.. Caylari daha bir demli..
Unutulan sevgililer hatirlanir veya sevgililer unutulmaya calisilir..
Bu mevsimde vitirinleri az sulu raki gibidir bu sehirin..
Her adimin yalnizliga uzanir..
Yinede hizli atilir adimlar..
Kosulur bu sokaklarda..
Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü burusturarak..
Herkes kendi hikayesini en acikli sanir..
Nakarat;
Dün gece bir aski gömdüm derine..
Dün gece sensiz öldüm..
Gözlerimi kapattim uyumadan..
Düsümde seni gördüm..
Sensiz olan bu sehir istemem asksiz olsun..
Sensiz olan bu ask istemem bensiz olsun!!
2.Mısra
Kendisi koca bir yalanken gercegi arar bu sehir..
Sokaklari gibi evleride aci doludur..
Gözyaslari tasar pencerelerinden..
Geceleri gerceklerini saklarda hergün baska bir maske takar insanlari..
Hayatlari vardir anlattiklari birde tek basina kalinca yasadiklari..
Asklari bir damla gözyasinda bogulur bu sehirin..
Onun icin geceleri yeni hayatlar yazilir kimsenin bilmedigi zamanlara..
Onun icin kimse üzülmez gidenlere ve acir geride kalanlara..
Herkes kendi türküsünü söyler bu sehirde sadece kendi acisina aglar..
Herkesin tiyatrosudur bu sehir herkesin en yalandan sahnesi..
Ve onun icin bulunmayi bekler bu sehirin denizlerinde incilerin en sahtesi..
Yinede yalan oldugunu bile bile hergün ayni oyunu oynar bu sehirin insanlari..
Herkes kendi hikayesini en acikli sansada her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanlari..
Bu mevsimde vitirinleri az sulu raki gibidir bu sehirin..
Her yudumun yalnizliga uzanir..
Yinede hizli adimlar atilir Kosulur yalnizliga..
Herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle..
Hergün insanligindan bin defa utanir!!
Nakarat;
Dün gece bir aski gömdüm derine..
Dün gece sensiz öldüm..
Gözlerimi kapattim uyumadan..
Düsümde seni gördüm..
Sensiz olan bu sehir istemem asksiz olsun..
Sensiz olan bu ask istemem bensiz olsun!!