Στο άνθος της νιότης
τρανός ιππότης
σε λιόφωτο και σε σκοτάδι
τον κόσμο γυρνά
κι ενώ τραγουδά
ζητά του Ελδοράδο σημάδι.
Μα η νιότη περνά κι ο ιππότης γερνά
στην έρμη καρδιά του το πλακώνει βαρύ
γιατί δεν μπορεί να βρει του Ελδοράδο σημάδι.
Κι ως γέρνει σκυφτός στο δρόμο του μπρος
αντάμωσε ίσκιο απ’ τον άδη,
Πες μου ίσκιε ρωτά
μπορώ εδώ κοντά να βρω του Ελδοράδο σημάδι;
Πιο πέρα απ’ τα αχνά σελήνια βουνά
βαθιά μες στο σίσκιο το λαγκάδι
κατέβα γοργά
είπ'ο ίσκιος αργά
να βρεις του Ελδοράδο σημάδι.