Στο σύρμα του Καραμπουρνού
κοπάδι πεινασμένο
κι η πίκρα δάκρυ δειλινού
με λάσπη ζυμωμένο.
Μάνα, σε τούτο το χώμα,
κυνηγημένα πουλιά,
εδώ θα χτίσουμε φωλιά.
Θάρρος, μάνα, με μια δοξαριά
φύτεψε τα όνειρά μας μες στη λασπουριά,
στην Καλαμαριά, Καλαμαριά.
Γριά μας, κάνε μιαν ευχή,
δυο βούκες το ζυμάρι,
στο χιόνι λάσπη και βροχή
το τρύπιο μας κατσάρι.
Μάνα, σε τούτο το χώμα...
Φωτιές πετάει ο γκασμάς
και στήνει μαχαλάδες,
μυρίζει πάλι ο καβουρμάς,
να ζήσετε, κυράδες.