Kuklalar diyarı aleminde herkes sancılarda
Politikaların esiri her beden şimdi naralarda
Bir basedrum sokakta onca insan artık kolkola
Rüya değil bu devrim ; adını haykır umutla..
Herşey zoraki! Doğarken öldü bedenim ani
Hayatta zihnim lakin tablolarda!
Kaç ceset farazi? Kaç hayalim bakî?
Hep yanımda aralanır hüzün sinirlerim ayakta isyan eyler kendime
İçimde bir halk umutsuz bekleyişte,
Sokakta gördüm köleleşmiş onca ferdi
Onca derdi komplike kurallarla bahşeden sistematik zihinleri kıyasladım kendimle!
Sabah 8 Akşam 10 mesai, kelepçelerde zihnim körkütük ayyaşım bu gecede
Dursun zaman dedikçe bindi korkular
Herkes mutsuz! Herkes Kör, Sağır, Umutsuz!
Nefes alıp verirken milyon dolarlık kazançlar
Çevirdim yüzümü tek kurşuna yitip giden hayatlar
Bir tuşa bas katliama tanıdık ol! Televizyon da izle; kendi cinayetine ortak ol!
Çünkü; sağım solum koğuş, yüzümde bir kuyu
Eskilerden mülteci duruştu benliğim kendime
Aynalarla yüzleş tanımla kendini
Nedense herkes Kahraman, Herkes düşman herkese! ..
Herşey rüyaydı şimdi kalk! Kaldır zihnini!
En uç noktasında üç ceset velakin;
Uçurumun ucunda gün batarken bulutlar kızıl, menekşeler ölüm kokar
Gülüşmeler uzak kaçar!
Yuvarla hepsini! Anımsa halini!
Merkezinde tek amaç, mizaç; kural para, yitik hayat, onur silah
Duygular ambalajda!
Görücü aranır her birey barkotuyla!
Elimde tek silah var. Zihinde canlı kılmak her beyaz umudu ve her sevincin adını yazmak
Gölgelerde düşünsel alemin toz duman, yeşil bir vadi aş gel! Dinlemen yeter
Kovala kendi gölgeni, adımların uzak kalsa dahi;
Bir inanç ki insanı ayakta tutmaya kafi!
Geçer hayat ince ince farketmeden
Akışa etki et bu devrim tükenmeden..