Πέντε λεπτά, πέντε καρφιά μες στην καρδιά,
και τα διαμάντια του μυαλού μου σκόνη γίνανε,
πέντε λεπτά άργησες πρώτη φορά
κι όση άναψες φωτιά μόνο οι στάχτες μείνανε.
Πέντε λεπτά,
έλα όπως είσαι βιαστικά, πολύ μου έλειψες,
στον πρώτο δρόμο που θα βρεις
στρίψε και έλα να μου πεις, δε μ’ εγκατέλειψες,
πέντε λεπτά ίσως δεν είναι και πολλά,
γιατί όμως άργησες,
πέντε χιλιάδες τα καρφιά στην πληγωμένη μου καρδιά
που δεν αγάπησες, πέντε λεπτά.
Πέντε λεπτά που δάκρυα γίναν καυτά,
δε θα στεγνώσουν, μια για πάντα έτσι μείνανε,
πέντε λεπτά, τα μάτια ψάχνουν βιαστικά,
μήπως σε δουν στα πρόσωπα που πέρασαν και φύγανε.
Πέντε λεπτά,
έλα όπως είσαι βιαστικά, πολύ μου έλειψες,
στον πρώτο δρόμο που θα βρεις
στρίψε και έλα να μου πεις, δε μ’ εγκατέλειψες,
πέντε λεπτά ίσως δεν είναι και πολλά,
γιατί όμως άργησες,
πέντε χιλιάδες τα καρφιά στην πληγωμένη μου καρδιά
που δεν αγάπησες.