Όταν σε πρωταντίκρισα γεννήθηκε η αγάπη.
Όταν σε πρωτοφίλησα γεννήθηκε η βροχή.
Όταν σου πρωτομίλησα λουλούδισε η νύχτα.
Κι όταν σε πρωτοαγκάλιασα γεννήθηκε η αυγή.
Τώρα η λησμονιά σε παίρνει άστρο της βροχής.
Γέρνω για να σε σκεπάσω να μη μου βραχείς.
Άφησέ με να σου φέγγω να μη μου χαθείς.
Τώρα στη σκέψη μου γυρνά το μακρινό σου βλέμμα.
Τώρα που κάθε δάκρυ μου δροσίζει την καρδιά.