Δες πως φιλά η Δύση την Ανατολή
πάνω στα νερά είδωλα παλιά,
μια πόλη μέσα σου κοιτά.
Δες πως σαλπάρει η σκέψη βάρκα με πανιά
μέσα στα στενά όλα σκοτεινά,
τα μάτια φέγγουν σαν κεριά.
Ε, σαν μαγεμένη αλλοπαρμένη
αχ, σ’ άλλους χρόνους χάνεται.
Ε, απελπισμένη μέσα σου γέρνει
αχ, στην ψυχή σου πιάνεται.
Δες πως χορεύει μόνη μάγισσα τρελή
δίχως μουσική πριν ο ήλιος βγει,
σε μια αρχαία τελετή.
Δες τραγουδά με μια παράξενη φωνή
δωρική ωδή σκίζει τη σιωπή,
μα την ακούς μόνο εσύ.