Καρδιά μου αναίσθητη, αμαρτωλή καρδιά μου
που μ’ έστειλες για πες μου να μπλέξω,
ξένον έρωτα σαν κλέφτης να κλέψω
ποιος θεός θα με κρίνει και που θα ‘βρω γαλήνη.
Με το σφάλμα αυτό που κάνει
ξένη αγάπη αρπάζω
κι έναν άλλο δικάζω
να θρηνεί την αγάπη που χάνει.
Σαν θεριό κυνηγημένο καρδιά μου
αγαπάω και φοβάμαι τη σκιά μου,
που θα ‘βρω γαλήνη,
ποιος θεός θα με κρίνει.
Που θα βρω ησυχία, που θα βρω ευτυχία
με μια αγάπη κρυφή και κλεμμένη
αγαπώ και φοβάμαι και στιγμή δεν κοιμάμαι
απ’ τη σκέψη αυτή που με δέρνει.
Σαν θεριό κυνηγημένο καρδιά μου
αγαπάω και φοβάμαι τη σκιά μου,
που θα ‘βρω γαλήνη,
ποιος θεός θα με κρίνει.