Μνήμες παλιές οργισμένες φωνές
με ξυπνάνε κάθε μέρα
για να γεμίσουν κι αυτές με στιγμές φωτινές
τις ώρες μου τις κενές με αέρα
πειραγμένη ματιά έτσι στα πεταχτά
στο σπασμένο τον καθρέφτη
μια κοπέλα γυμνή με κοιτάει απ’ το γυαλί
προκαλεί ένα αστέρι που πέφτει
Κορμί σημάδι να να να να να μα φεύγει το καράβι
ο ήλιος πέφτει με βγάζει ψεύτη πάλι
κορμί σημάδι να να να να να μα φεύγει το καράβι
ο ήλιος πέφτει κι αυτή μου γνέφει
Δρόμος κενός ο καιρός βροχερός
μα εγώ θέλω να βγω έξω
λόγια πολλά δε θα πώ μες τα στενά θα χαθώ
με τη βροχή ξανά θα χορέψω
θαλασσα, ζωή μονοήμερη εκδρομή
μ’ ένα κύμα που φωνάζουνε κλέφτη
λουλούδι μακρινό για πες μου απ’ το βουνό
εκεί κοντά σου έν’ αστέρι θα πέσει