Κάποιοι τον έρωτα αφουγκράστηκαν επίμονα
μέσα σε στίχους ποιητών και σε βιβλία
μα ό,τι κατάφεραν ν’ ακούσουν μόνο ήτανε
μία παράξενη ηχώ, μια ιστορία.
Άλλοι τον ξόρκισαν σα δαίμονα, σα φάντασμα
και τον εξόρισαν στα βάθη της αβύσσου
ώσπου στο τέλος ευτυχείς αναληφθήκανε
αφού στεγνώσανε στον κόσμο την ψυχή τους.
Κάποιοι του χάρισαν μορφή ενός παράφρονα
που κατασπάραζε τις σάρκες τους με βία
και ηδονικά μες στο μυαλό τους στριφογύριζε
μια ακατάληπτη κραυγή, μια μελωδία.
Άλλοι στο πάθος του υπέκυψαν περήφανα
αφού κολύμπησαν στη νάρκη του και μόνο
όμως τη στέρησή του ακριβά πληρώσανε
κάθε που ξύπναγαν σφαδάζοντας με πόνο.
Κάποιοι περπάτησαν στη έρημο και δίψασαν
και καθώς έσκυψαν να πιουν απ’ τα νερά του
είδαν το σώμα τους απ’ τη δροσιά να καίγεται
κι άλλοτε πάλι να παγώνει απ’ τη φωτιά του.
Κι εγώ που απόψε τα δάχτυλά μου έσυρα
πάνω σε τραύματα που άντεξαν στο χρόνο
μέσα σε σκέψεις σκοτεινές νιώθω να πνίγομαι
γι’ αυτό στην πλάνη του βουτώ για οξυγόνο.