Δεν είναι ανάγκη να μου πεις ότι πια εδώ δεν μένεις,
δεν είναι ανάγκη να ντραπείς, φύγε και μην περιμένεις.
δεν είναι ανάγκη να μου πεις μια συγγνώμη που δε θέλεις,
δεν σ’ έχω ανάγκη, θα το δεις, πόσο λίγο πια με ξέρεις.
Δεν το πιστεύεις πως αντέχω τώρα, μόνη να ζω,
με κοροϊδεύεις, μα εγώ στ’ αλήθεια δε θα χαθώ,
δεν θα δακρύσω, δε θα λυγίσω,
σαν ποτηράκι δε θα ραγίσω.
Δεν είναι ανάγκη να μου πεις ότι πια εδώ δεν μένεις,
δεν είναι ανάγκη να ντραπείς, φύγε και μην περιμένεις.
δεν είναι ανάγκη να μου πεις μια συγγνώμη που δε θέλεις,
δεν σ’ έχω ανάγκη, θα το δεις, πόσο λίγο πια με ξέρεις.
Δεν το πιστεύεις που σου λέω τώρα "φύγε αν θες",
δεν το πιστεύεις και παράξενες, μου ρίχνεις, ματιές,
δεν θα δακρύσω, δε θα λυγίσω,
σαν ποτηράκι δε θα ραγίσω.
Δεν είναι ανάγκη να μου πεις ότι πια εδώ δεν μένεις,
δεν είναι ανάγκη να ντραπείς, φύγε και μην περιμένεις.
δεν είναι ανάγκη να μου πεις μια συγγνώμη που δε θέλεις,
δεν σ’ έχω ανάγκη, θα το δεις, πόσο λίγο πια με ξέρεις.