Μες στης πόλης τα στενά
μια χανούμισσα γλυκιά
μου `χει πάρει την καρδιά, αχ.
Καραμπιμπερίμ, αμάν έσμερ σεκερίμ
θά `ρθω απόψε να σε κλέψω, δεν αντέχω πια
κι ας με ντουφεκίσουνε μες στη γειτονιά.
Καραμπιμπερίμ, μπιμπερίμ, μπιμπερίμ
πώπω σεκερίμ, σεκερίμ, σεκερίμ
άσε πια τα πλούτη και τον Ιμπραήμ.
Για τα μάτια της τα δυο
υποφέρω και πονώ
σκλάβος της θε να γινώ, αχ.
Μια βαρκούλα για τους δυο
μας προσμένει στο γιαλό
χανουμάκι μου τρελό, αχ.