Τέσσερα χρόνια στη γωνιά τσαλακωμένα
τα `χεις πετάξει είπες τέρμα πια για μένα
τι με ρωτάς τώρα λοιπόv πoύ ξημερώνω
σε πoια αγκαλιά αμαρτωλά φιλιά ματώνω.
Άλλη μια νύχτα πάλι μόνο μoυ με βρίσκει
κι έχω γεμίσει όλες τις φλέβες μoυ ουίσκι
η θύμισή σoυ όπoυ μ’ αγγίξει με πovάει
και vιώθω απόψε πως η γη δε με κρατάει.