Μου’λεγες ήθελες τον ήλιο μεσ’τη νύχτα
κι εγώ ξημέρωνα έτρεχα να στον φέρω
κι όταν ζητούσα να μου πεις μια καληνύχτα
εσύ με έκανες πολύ να υποφέρω
Μου’λεγες ήθελες να βάψω το φεγγάρι
στο χρώμα της φωτιάς που τόσο σου αρέσει
κι εγώ ματώνοντας σου έκανα τη χάρη
για να’χω δίπλα σου για πάντα μία θέση
Πόσα σου χάρισα και δε σε χάρηκα
μέσα στο σώμα σου ζούσε η ψυχή μου
πόσα σου πρόσφερα και δε σου ζήτησα
σου αφιέρωνα πάντα τη ζωή μου
Πόσα σου χάρισα και δε σε χάρηκα
γιατί ποτέ σου δεν είχες να μου δώσεις
πόσα σου πρόσφερα και δε σου ζήτησα
εσύ όμως θέλησες να με πληγώσεις
Μου’λεγες ήθελες τ’αστέρια στο ποτήρι
κι εγώ ξενύχταγα κι έτρεχα να στα φέρω
έκανα πάντα το δικό σου το χατίρι
όμως ακόμα αν σου άξιζε δεν ξέρω
Μου’λεγες ήθελες στα όνειρά σου χρώμα
κι εγώ τα έβαφα με τη δική μου αγάπη
για σένα θα’δινα και τη ζωή μου ακόμα
μα χρόνια δίπλα σου θα ζω έναν εφιάλτη