Τέσσερις τοίχοι
και σε μια γωνία εγώ
έχω σβήσει όλα τα φώτα
σ’ ενα απέραντο κενό.
Τι κάνω τώρα;
Πες μου τι ακολουθεί;
Μάλλον άσε, μη μιλήσεις
έχω την απάντηση.
Μακριά σου εγώ είμαι τ’ απόλυτο μηδέν
Δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι, δεν ζω, δεν αναπνέω,
μοιάζω με τραγούδι, που το `κλεψαν το ρεφρέν.
Σαν μια χάρτινη βαρκούλα, πάνω στο νερό επιπλέω
μια στιγμή
προτού για πάντα βυθιστεί...
Εσύ να λείπεις
και εγώ στο πουθενά,
πήρες φεύγοντας
κομμάτια και μου άφησες κενά.
Παγώνει ο χρόνος
κι άνασα σταματά,
όλα μοιάζουν να `ναι λάθος
όλα μοιάζουν περιττά...