Στο τραπέζι μου ένα βάζο,
που γυρεύει συντροφιά,
μα λουλούδια δεν του βάζω,
για ν’ αντέχει μοναξιά.
Στην κρεμάστρα καμπαρντίνα
που γυρεύει για κορμί,
σβήσαν τα όνειρα εκείνα
με την πρώτη αφορμή.
Πάρε με,
μες στο βλέμμα σου πεθαίνω
κι ό,τι θέλεις κάνε με,
πάρε με,
δεν αντέχω να μη σ’ έχω
κι ό,τι θέλεις κάνε με.
Στο τραπέζι φτιάχνω κύκλους
με τη σκόνη που `πεσε,
έδιωξα όλους μου τους φίλους,
το κενό περίσσεψε.
Στο τραπέζι γράφω κύκλους,
κι έξω γύρω παγωνιά,
θα `ρθω να σε συναντήσω
στου μυαλού κάποια γωνιά.
Πάρε με,
μακριά σου δεν αντέχω
κι ό,τι θέλεις κάνε με,
πάρε με,
απ’ τα χάδια σου να τρέμω
κι ό,τι θέλεις κάνε με.