Άδειες που ‘ναι οι μέρες μου
ατέλειωτες οι ώρες μου σαν είμαι μακριά σου.
Το οξυγόνο λιγοστό
να ανασάνω δεν μπορώ σαν είμαι αγκαλιά σου.
Σε λατρεύω σαν θεό
μα υποφέρω και πονώ, δεν μπορώ.
Είσαι μια θάλασσα βαθιά που μ’ έχει πνίξει,
είσαι αγέρας δυνατός που θα με σβήσει.
Είσαι κυκλώνας που κάθε μέρα με σαρώνει,
σκλάβος που μιας αγάπης που με ματώνει.
Ο έρωτας σου είναι πιοτό
και κάθε βράδυ θα το πιω μέχρι να μεθύσω.
Τα μάτια σου τόσο βαθιά
κρύβουνε τόση ομορφιά που δεν μπορώ ν’ αγγίξω.
Σε λατρεύω σαν θεό
μα υποφέρω και πονώ, δεν μπορώ.
Είσαι μια θάλασσα βαθιά που μ’ έχει πνίξει,
είσαι αγέρας δυνατός που θα με σβήσει.
Είσαι κυκλώνας που κάθε μέρα με σαρώνει,
σκλάβος που μιας αγάπης που με ματώνει.