Πέρασε τόσος καιρός
όμως στο μυαλό μου πάντα εσύ
σκοτάδι και φως
μες στην άβυσσο, στην ψυχή
Ποιος χαμένος παράδεισος άνοιξε
γιατί είσαι πάλι εδώ
Και αφήνομαι μες στα σύννεφα
μες στον άνεμο, μες στο σύμπαν σου
πήγαινε με
Πήγαινέ με ψηλά κι έλα να μπούμε μες στου ποτέ τη χώρα
πόσο θέλω να μ’ αγγίξεις άλλη μία φορά
πήγαινέ με ψηλά
χρόνια καθρέφτες σπάζουν σ’ αυτό το τώρα
φίλα με και πήγαινέ με ψηλά
Πέρασα τόσα πολλά
όμως τον καθρέφτη παλι εσύ κομμάτια
γυαλιά μες στη θάλασσα, στο βυθό
Μιας αγάπης που χάθηκε, βρέθηκε
και μου λες πάλι έλα κοντά
Και αφήνομαι μες στα σύννεφα
μες στον άνεμο, μες στο σύμπαν σου
πήγαινέ με ψηλά