Αναψε κι απόψε το φεγγάρι,
έπιασε κουβέντα η καρδιά κι η λογική,
άλλο δρόμο η καθεμιά να πάρει
προσπαθεί.
Λέει η λογική να σε διαγράψω
κι ότι είναι καλύτερα να φύγω μακριά,
όμως δε μ’ αφήνει να ξεχάσω
η καρδιά.
Βρε καρδιά μην κάνεις ερωτήσεις,
μη μου βάζεις δύσκολα διλήμματα,
έχει το μυαλό τις απαντήσεις
μα δεν έχουν φρένο τα αισθήματα.
Αδικα σου δίνω εξηγήσεις,
γόρδιος δεσμός ποτέ δε λύνεται,
ό,τι εσύ καρδιά μου αποφασίσεις
πάντα γίνεται, πάντα γίνεται.
Πάει καιρός που όλα μοιάζουν ξένα
και, το βλέπω, τίποτα δε γίνεται με μας,
ό,τι ερωτεύτηκες σε μένα
το ξεχνάς.
Λέω να ξεκινήσω γι’ άλλα μέρη
μα πως να ξεφύγω απ’ αυτά που κουβαλάω,
κι αν το κρύβω, η καρδιά το ξέρει,
σ’ αγαπάω.