Είναι η στιγμή που ποτέ δεν περίμενα
μια συλλαβή σου κι όλα μοιάζουν ευφήμερα
σήμερα, θέλω να σε γνωρίσω σίγουρα
μα δεν ξέρω που είμαι και δεν θυμάμαι που ήμουνα
κάθε τραγούδι μάλλον μιλάει σε `μένα
ένα λουλούδι φύτρωσε σε χώρα τσιμεντένια
μόνη έννοια πώς να σου κλέψω ένα βλέμμα
κι ό,τι και να βγει από τα χείλη δε θα `ναι ψέμα
κι όταν με βλέπεις με θερίζεις σαν το στάχυ
νομίζω νιώθω πεταλούδες στο στομάχι
όπως να `χει νιώθω κάτι θα μου πεις
δεν φαίνεται να ψάχνεις μα τον τρόπο θα βρεις
οι ώρες φαίνονται λεπτά τα λεπτά δευτερόλεπτα
όλα ήταν μαύρα τώρα μοιάζουν ολόλευκα
το `λεγα δε θα ξέρω που πατάω
όταν δεν πίνω απόψε από έρωτα μεθάω
Χρόνος δε μένει το έδαφος δένει
πάμε πιο πάνω τον έλεγχο χάνω
γι’ αυτή τη στιγμή ζω σε θέλω νομίζω
δε ξέρω τι κάνω τον έλεγχο χάνω
Πιάνω το χέρι σου και μοιάζουν όλα μ’ ένα παραμύθι
δικιά μου για να γίνεις θα γκρεμίσω όλα τα τείχη
αν τύχει και μου πεις δε σε πείθει η ματιά μου
οι στίχοι όλου του κόσμου σε θέλουνε κοντά μου
μοιάζει η καρδιά μου με ραδιόφωνο που βρήκε το σταθμό που θ’ ακούει μια ζωή
μοιάζει η αγάπη μ’ ένα πλοίο που το τελευταίο λιμάνι πλέον είσαι μόνο εσύ
απορώ αν υπάρχει κάτι για να σ’ αρνηθώ
αν το βρω θα `ναι μάλλον το ν’ αλλάξω ουρανό
κι άμα σ’ έχω εδώ μέχρι να `ρθει το ξημέρωμα
το αύριο τι θα φέρει δε το ξέρω
μα αλλάζει η μελωδία κι ο ρυθμός απ’ τα ηχεία
όταν με κοιτάς ευθεία κατ’ ευθείαν μες τα μάτια
μια ιστορία ξεκινά που το τέλος δε κοιτά
φίλα με να σε φιλά μια αγκαλιά μετά
Χρόνος δε μένει το έδαφος δένει
πάμε πιο πάνω τον έλεγχο χάνω
γι’ αυτή τη στιγμή ζω σε θέλω νομίζω
δε ξέρω τι κάνω τον έλεγχο χάνω