Πες μου τι θα γίνει όταν τα λόγια μας ξεφτίσουν
Πες μου τι γίνει όταν τ’ όνειρα μας σβήσουν
κι οι αλήθειες μας θυμίζουν πως είναι πια αργά
Τα πάντα θα’ ναι τίποτα και θα `χω να αντικρίζω
με δέος και με πόνο ατελείωτη μοναξιά
Κανείς δε θα’ χει μείνει για ν’ ακούσει τη φωνή μας
που θ’ αντηχεί μονάχη μες στην παγωνιά
Πες μου τι γίνει όταν τ’ όνειρα μας σβήσουν
και η πραγματικότητα μας κόβει τα φτερά
Μονάχοι θα κρυβόμαστε πίσω από τον τοίχο
που χτίζουμε με άλλοθι του χρόνου τη φθορά
Κανείς δε θα’ χει μείνει για ν’ ακούσει τη φωνή μας
που θ’ αντηχεί μονάχη μες στην παγωνιά
Πες μου τι θα γίνει όταν θα δούμε στο κορμί μας
σημάδια από τον πόνο που ο χρόνος τα γερνά
Και ψάχνοντας αδιάκοπα στα βάθη της ψυχή μας
ανακαλύπτουμε όνειρα κι αισθήματα νεκρά
Κανείς δε θα’ χει μείνει για ν’ ακούσει τη φωνή μας
που θ’ αντηχεί μονάχη μες στην παγωνιά