Σ’ ένα ποτήρι με νερό
σαν δυο σταγόνες λάδι
οι δυο μας ενωθήκαμε
ένα μοιραίο βράδυ.
Κάτω απ’ το παράθυρό μας
παίζαν ένα τσιφτετέλι,
στα χείλη μας ερχότανε
ο στίχος του Σεφέρη.
Κάθε που πέφτει δειλινό
με πνίγει ένας πόνος,
κι εκεί που αγαπηθήκαμε
πάντα γυρνάω μόνος.
Μοιάζει το παράθυρό μας
σκοτωμένο ένα τρυγόνι,
όπου κι αν επλανήθηκα
η Ελλάδα με πληγώνει.
Bu şarkı sözü 172 kere okundu.