Σβήνω το τσιγάρο, κατεβαίνω τα σκαλιά,
Το ρολόι δείχνει πάλι πέντε.
Ρώτησα για σένα, μα δεν είσαι πουθενά,
Ούτε και οι φίλοι δε μου λένε...
Έρχεσαι τις νύχτες που δεν ζω,
Όταν στο μηδέν ακροβατώ,
Κάτι ώρες δύσκολες βραδιές που δε περνάνε.
Έσβησα τα φώτα να σε δω,
Μέσα στο σκοτάδι να σε βρω,
Χάνομαι στα μάτια σου που πια δε μου μιλάνε...
Φύγε μακριά... ανάμνηση παλιά,
Το τσιγάρο ανάβω να καεί η μοναξιά!
Έρχεσαι ξανά στο δάκρυ που κυλά,
Σαν το νερό στο χώμα σε ένα σώμα που διψά!
Έκλεισα την πόρτα, τα παράθυρα κλειστά,
Πάλι το μυαλό παγίδες βάζει.
Σκέφτηκα και σένα τελευταία μου φορά,
Τίποτα ο χρόνος δεν αλλάζει...