Μια ιστορία σαν την δική μας
δεν έχει τέλος, μα ούτε και αρχή,
μας έχει πάρει η κάτω βόλτα,
τώρα κι οι δυο μας έχουμε βαρεθεί.
Έγινε άγχος και τυραννία,
μια τέτοια αγάπη, μια ιστορία,
τώρα το πείσμα γιατί μας κυβερνά,
αφού η αγάπη δεν ζει παντοτινά.
Μέσ’ στις καρδιές μας
ούτε μια σπίθα δεν απομένει πια,
μέσα στις στάχτες τώρα,
τί ψάχνεις να βρεις παρηγοριά,
κι αν λυπηθούμε, μέσα στον χρόνο
θα ξεχαστούμε σε μια άλλη αγκαλιά.
Η ιστορία που `χαμε γράψει
μας είχε δώσει και πίκρες και χαρές,
μας είχε κάνει ευτυχισμένους,
τώρα μας δίνει μονάχα συμφορές.
Έγινε άγχος και τυραννία,
μια τέτοια αγάπη, μια ιστορία,
τώρα το πείσμα γιατί μας κυβερνά,
αφού η αγάπη δεν ζει παντοτινά.
Μέσ’ στις καρδιές μας
ούτε μια σπίθα δεν απομένει πια,
μέσα στις στάχτες τώρα,
τί ψάχνεις να βρεις παρηγοριά,
κι αν λυπηθούμε, μέσα στον χρόνο
θα ξεχαστούμε σε μια άλλη αγκαλιά.