Η αγάπη παίρνει νου και λογισμό
κρύβει τόσες πίκρες, κρύβει χωρισμό.
Δάκρυ την ποτίζεις κόκκινο κρασί
σκλάβο σε κρατάει σ’ όλη τη ζωή.
Μα ποιος μπορεί τάχα να ζει
στην ερημιά, στη μοναξιά.
Πάντα θα ζει μες στη σκλαβιά
όποια καρδιά δεν αγαπά.
Η αγάπη έχει τόσα μυστικά
έρχεται και φεύγει πάντα τόσο βιαστικά.
Ξέρει να σου δίνει όρκους και ψευτιές
γέλιο την ημέρα, δάκρυ τις βραδιές.
Μα ποιος μπορεί τάχα να ζει
στην ερημιά, στη μοναξιά.
Πάντα θα ζει μες στη σκλαβιά
όποια καρδιά δεν αγαπά.