Κάποιος πέρασε, σαν τον άνεμο
αργά το δειλινό
και ξοπίσω του άσπρο σύννεφο
ως τον ουρανό.
Να ταν άρχοντας πάνω στ΄άλογο
η και πολεμιστής,
αχ καρδούλα μου , τον αγάπησες,
μα ήτανε ληστής.
Δεν εγκρέμισε, δεν ελάβωσε
με μια μπαταριά,
μόνο άρπαξε και ξερίζωσε
μια φτωχή καρδιά.
Τώρα μόνη μου στο παράθυρο,
αργά το δειλινό, ψάχνω τ΄άλογο
τ΄άσπρο σύννεφο
ψηλά στον ουρανό.
Και διαβαίνουνε οι καβαλάρηδες
κι οι πικροί καιροί
και το όνειρο σβήνει , χάνεται,
φλόγα στο κερί.
Δεν εγκρέμισε, δεν ελάβωσε
με μια μπαταριά,
μόνο άρπαξε και ξερίζωσε
μια φτωχή καρδιά.
Κάποιος πέρασε, σαν τον άνεμο
αργά το δειλινό
και ξοπίσω του άσπρο σύννεφο
ως τον ουρανό.