Κάθε μέρα φεύγω μέσα μου ολοένα και πιο βαθιά
ζω σ’ ένα δωμάτιο φτιαγμένο από βροχή και φωτιά
έχασα στα ζάρια τις ελπίδες μου εδώ και καιρό
κι είναι σκουριασμένες οι ασπίδες μου για ν’ αντισταθώ
Χορεύοντας με τα φαντάσματά μου
στα 3/4 ξορκίζω τις σκιές
που ζωντανεύουν ό,τι έφυγε μακριά μου
και ξετυλίγουν τις κλωστές
Κι είμαι ακόμα ζωντανός / Γιατί είσαι κίτρινη και τρέμεις;
είμ’ ακόμα ζωντανός / μη φοβάσαι έλα κοντά
τι κι αν κρύβομαι απ’ το φως / αυτόν που σ’ έμαθε πιστεύεις
είμ’ ακόμα ζωντανός / κι ίσως βγω στο φως ξανά
Όχι μην το πεις απογοήτευση αυτό που `χω `γώ
ούτε και παραίτηση να το `λεγες θα ήταν σωστό
πάνω που `χα φύγει για το Νότο μ’ οτοστόπ φορτηγό
μ’ έβγαλαν σε μια στροφή απ’ το δρόμο
μ’ έριξαν στο κενό
Αρπάζομαι απ’ την αγκαλιά του χρόνου
και στο σκοτάδι ξεφυλλίζω τις στιγμές
που με γυρίζουν σ’ ό,τι νόμιζα δικό μου
μέσ’ από κρύπτες μυστικές
Κι είμαι ακόμα ζωντανός / Γιατί διστάζεις και σωπαίνεις;
είμ’ ακόμα ζωντανός / έχω δει πώς με κοιτάς
τι κι αν κρύβομαι απ’ το φως / βιάσου λιγάκι και προφταίνεις
είμ’ ακόμα ζωντανός / κι ίσως ξέρω τι ζητάς
Χορεύοντας με τα φαντάσματά μου
στα 3/4 ξορκίζω τις σκιές
που ζωντανεύουν ό,τι έφυγε μακριά μου
και ξετυλίγουν τις κλωστές
Κι είμαι ακόμα ζωντανός / Γιατί διστάζεις και σωπαίνεις;
είμ’ ακόμα ζωντανός / έχω δει πώς με κοιτάς
τι κι αν κρύβομαι απ’ το φως / βιάσου λιγάκι και προφταίνεις
είμ’ ακόμα ζωντανός / κι ίσως ξέρω τι ζητάς