Τρομαγμένος γυρνάω στους έρημους δρόμους
Ψαχουλεύω το θάρρος σε μάτια να βρω
Τους φραγμούς να σπάσω και στ’ άσπρα
τα ρούχα που φοράς να ντυθώ
Τους φραγμούς να σπάσω και στ’ άσπρα
τα ρούχα που φοράς να ντυθώ
Τ’ απογεύματα φορτωμένα απ’ τη γκρίζα τη σκόνη
Νταλίκες τα όνειρα φεύγουν μακριά
Τα σίδερα κλαίνε που λες πως δε νιώθουν
κι ανάπηρη φτάνει αργά η βραδιά
Τα σίδερα κλαίνε που λες πως δε νιώθουν
κι ανάπηρη φτάνει αργά η βραδιά