Και πήγα και ερωτεύτηκα και εγώ μα έναν Γιάννη
που δυστυχώς κατάλαβα πως προκοπή δεν κάνει
45 Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση
να σ’ είχα πρώτα, όπου λαλούν αργεί να ξημερώσει
Πάντα ήμουν εκδικητική κι ας μη μισούσα κάποιον
γιατί με διεκνεύριζε ό,τι μου κάναν σκάρτο
και έτσι δε φαντάστηκα πως θα `μουνα εκείνη
που κάποιος θα της έκανε πια τη ζωή πατίνι
Και κύλησα σαν τέντζερης ως του κουφού την πόρτα
μα το καπάκι έλειπε και όσο θέλεις βρόντα
τότε σ’ εκείνον που `θελε ολόκληρη την πίτα
του είπα πείνα αν πηδάς και αν πεινάσεις πήδα
Και πήγα και ερωτεύτηκα και εγώ μα έναν Γιάννη
που δυστυχώς κατάλαβα πως προκοπή δεν κάνει
45 Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση
να σ’ είχα πρώτα, όπου λαλούν αργεί να ξημερώσει
Και τα `θελα και τα `παθα κι εγώ μ’ αυτόν τον Γιάννη
που κινητό στο χέρι του για να με βρει δεν πιάνει
φτιάχτηκαν για περπάτημα, Γιάννη, αυτές οι μπότες
μα εσένα θα πατήσουνε στα πίτουρα οι κότες
Γιάννη μου το μαντήλι σου, το στόλισα κορδέλες
κάθε σου μερα τ’ Αη Γιαννιού για αυτό μου κάνεις τρέλες
και στα καντούνια τριγυρνώ εγώ γιατί μου λείπει
μα είναι της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη
Και πήγα και ερωτεύτηκα και εγώ μα έναν Γιάννη
που δυστυχώς κατάλαβα πως προκοπή δεν κάνει
45 Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση
να σ’ είχα πρώτα, όπου λαλούν αργεί να ξημερώσει
Και πήγα και τρελάθηκα και εγώ για έναν Γιάννη
όσα δε φτάνει η αλεπού, το χέρι του τα πιάνει
τα κρεμαστάρια στο λαιμό μάραναν τον καημένο
που μας το παίζει γκόμενος με στυλ εκλεπτυσμένο
Συννεφιασμένος ουρανός τις αστραπές φοβάται
μα αυτός δεν παίρνει απ’ αυτά, τον δίκαιο κοιμάται
βόμβα είμαι να εκραγώ κι εκείνος με κουρδίζει
ή που στραβός είναι ο γιαλός ή που στραβά αρμενίζει
Και πήγα και αγάπησα και εγώ μα έναν Γιάννη
που δυστυχώς κατάλαβα πως προκοπή δεν κάνει
45 Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση
να σ’ είχα πρώτα, όπου λαλούν κι αργεί να ξημερώσει