Το ξέρουν τα ψάρια του Σηκουάνα
που τρέφονται μόνο με αυτόχειρες,
το ξέρει κι η δόλια μου η μάνα
που `χει τις πίκρες πάντα πρόχειρες.
Το ξέρει κι αυτός που τον έξυπνο κάνει
και λέει πως γλιτώνει απ’ τη ζωή όποτε θέλει,
το ξέρει κι αυτός που ποτέ του δε χάνει
και μπουκιά δεν δίνει απ’ το καρβέλι.
Η αγάπη δεν είναι μια λεπτομέρεια,
δεν είναι δηλαδή μια τρίχα απ’ το σκοινί,
μα το σκοινί το ίδιο.
Θέλεις κρατιέσαι, θέλεις κρεμιέσαι.
Το ξέρουν τ’ αστέρια τα αιώνια
που με τους όρκους μας, χαμογελούν,
το ξέρουν και τα γλυκά τ’ αηδόνια
και κάθε χαραυγή το τραγουδούν.
Το ξέρουν τα σίδερα και τα τσιμέντα
που τους στεναγμούς μας αφουγκράζονται
το ξέρουν κι οι τζίτζικες πάνω στα δέντρα
που για την ευτυχία εργάζονται.