Κάθε φορά που κάτι με πικραίνει
ο νους μου φεύγει απ΄το κορμί
και κάπου αλλού πηγαίνει.
Θέλει να φτάσει στην ακτή
που φτιάχνει το λευκό χαρτί.
Κάθε φορά που κάτι με πικραίνει
ψάχνω να βρω μιαν αφορμή
να ξετρυπώσω μια χαρά χαμένη.
Να βρω την πόρτα την κλειστή
να μπω κρυφά σαν το ληστή
να βγω στα μέρη τα παλιά
σε ξεχασμένη αγκαλιά
που περιμένει.