Το δέρμα σου καίει και μου λιώνει τα χέρια
το βλέμμα σου ρέει σαν υγρό μες τ’ αστέρια
γλιστράς στο σεντόνι κι έρχεσαι πιο κοντά μου
κι ο ψίθυρος είναι σαν κραυγή μες τ’ αυτιά μου
Το φως είναι λίγο και χτυπά στη γωνία
η κουβέρτα σκεπάζει τη γυμνή ησυχία
μες τα μάτια σου βλέπω την ψυχή μου να τρέμει
παραμύθι αρχίζει και γυρνά η ανέμη