Φωτιά αέρας και βροχή,
παράπονα γυαλίζουνε στα δάκρυα που κυλάς,
σου είχα τάξει ουρανό κι ολόχρυσα παλάτια,
μα τώρα την ανάγκη μου στην πλάτη κουβαλάς.
Για σένα τα ηφαίστεια όλα να ξυπνούν,
για σένανε τα κύματα να τραγουδούν,
για σένα, Ελλάδα μου για σένανε.
Σημάδεψες τα βράδια μου μ’ ολόγιομα φεγγάρια,
μες στα νερά σου βούτηξα να πλύνω τις στιγμές,
σ’ ένα τραπέζι έπαιξα τη μοίρα σου στα ζάρια,
μα στην καρδιά σου έκρυβες πάντοτε νικητές.