Τα δικά μου είναι δικά σου
κρύφτα με τα δάχτυλά σου
μη χαθούν στο βοριά
κι άλλοι πια μην τα βρουν ανοιχτά.
Σαν πεταμένο ρούχο ήμουν στη γη
κι έβλεπα ένα φως γυρισμού,
σ’ έβλεπα.
Υπάρχει ακόμα η πόρτα μου
για να χτυπάς, χαράματα αν γυρνάς
σ’ αυτήν τη γειτονιά, υπάρχει ακόμα.
Υπάρχει ακόμα ένα αστέρι,
στον άδειο ουρανό,
υπάρχει το δικό μου χέρι
πριν πέσεις στο κενό.
Πούλησέ με, δε με νοιάζει
μόνο άσε όταν χαράζει
να κοιτώ μια αγκαλιά
που άλλοι πια θα τη βρουν ανοιχτή.
Σαν πεταμένο ρούχο ήμουν στη γη
κι έβλεπα ένα φως γυρισμού,
σ’ έβλεπα.
Υπάρχει ακόμα η πόρτα μου
για να χτυπάς, χαράματα αν γυρνάς
σ’ αυτήν τη γειτονιά, υπάρχει ακόμα.
Υπάρχει ακόμα ένα αστέρι,
στον άδειο ουρανό,
υπάρχει το δικό μου χέρι
πριν πέσεις στο κενό.
Μια αγκαλιά στο κενό,
μια ζωή θάνατο.