Κάποιοι θένε την Ελλάδα σαν τη χαραμάδα
των προγόνων τους η γη, ψόφιοι είν’ κοριοί,
κάποιοι θένε την Ελλάδα μια χιονοστιβάδα,
θα σου πω και το γιατί, περνιούνται γι’ αετοί.
Πατρίδα μου είναι η είδηση πως ήρθε η συνείδηση,
τρέχω για να τη φτάσω, αλλοίμονο αν την χάσω,
πατρίδα μου είναι η αγάπη μου και το χρυσό το χάπι μου,
λέω να το μοιράσω, λίγο να ξαποστάσω.
Άλλοι ‘κάναν την Ελλάδα μέρα αποφράδα,
όλοι, όλοι τους μαζί, ξύπνιοι και χαζοί
και η ίδια η Ελλάδα μπήκε μέσ' στη σαπουνάδα,
είχε αιώνες να πλυθεί μα αργεί ν’ αναδυθεί.
Πατρίδα μου είναι η είδηση πως ήρθε η συνείδηση,
τρέχω για να τη φτάσω, αλλοίμονο αν την χάσω,
πατρίδα μου είναι η αγάπη μου και το χρυσό το χάπι μου,
λέω να το μοιράσω, λίγο να ξαποστάσω. ( χ2 )