Μες στης ζωής μου τ` άγρια περάσματα
ξεχειμωνιάζουν σαν τους πειρατές
δυο φωτιές που καίγονται η μια δίπλα στην άλλη
η καρδούλα μου
κι όλες του μυαλού μου οι φωνές.
Τα μπερδεμένα δίχτυα πώς να ξετυλίξω
κέρινες φτερούγες να εμπιστευτώ
το πυκνό το κενό πώς ν` ακολουθήσω
στο ψυχρό το κενό να παραδοθώ.
Μέσα στου νου μου τα μεγάλα χάσματα
εκεί που μαρμαρώνουν αγκαλιές
μέσα από την άβυσσο σκιές με πλησιάζουν
δες τις φλέβες μου
μες στου παραλόγου τις φωτιές.