Θα `θελα να είναι καλοκαίρι
να `μαστε μονάχα μας τα δυο
να `ναι λέει ντάλα μεσημέρι
και να σ’ έχω σ’ ένα πλυσταριό.
Κάτω να κοιμούνται η γιαγιά και τ’ άλλα τα παιδιά
καθώς κι οι συγγενείς και οι γονείς
κι ότι κι αν συμβεί δε θα το πεις,
δε θα το πω κι εγώ, δε θα το πει κανείς.
Θα `θελα να είναι καλοκαίρι
να `ναι τα παράθυρα κλειστά
να `ναι λέει ντάλα μεσημέρι
και να μου απαντάς ψιθυριστά.
Θα `θελα να είναι καλοκαίρι
να `μαστε μονάχα μας που λες
να μυρίζει θάλασσα τ’ αγέρι
και να σ’ έχω μες στις καλαμιές.
Κάπου να `χουν πάει η γιαγιά και τ’ άλλα τα παιδιά
καθώς κι οι συγγενείς και οι γονείς
κι ότι κι αν συμβεί θα με κοιτάς,
θα σε κοιτώ κι εγώ, δε θα το πει κανείς.
Θα `θελα να είναι καλοκαίρι
να `χεις τα ματάκια σου κλειστά
να μυρίζει θάλασσα τ’ αγέρι
και να μου απαντάς ψιθυριστά.
Και θα μιλάμε χρόνια και θα περνάν τα χρόνια
κι ανάμεσα μας φίλοι και συγγενείς
κι αυτό που ξέρεις χρόνια κι εγώ που ξέρω χρόνια
δε θα το μάθει άλλος κανείς.