Iemand die sprekend op mij lijkt
Staat een uur in gedachten voor de deur
Kijkt dan verdwaasd
Naar de bel en het naambord ernaast
Van iemand die langzaam wordt verscheurd
Moeilijk te geloven
Dat ik met open ogen
Er zo ben ingelopen
En nooit een moment van twijfel had
Als je weer eens niet naar huis kwam
Maar ergens bleef slapen
Waar je bezig was met zaken
Die ik nooit kende
Maar het wende dat ik nooit wist wie, waar, hoe of wat
Iemand die sprekend op me lijkt
Zet haar glimlach voor de buitenwereld op
Nauwelijks gebukt
Onder het juk van alles mislukt
Beweegt ze zich als een ledenpop
Moeilijk te geloven
Dat ik met open ogen
Er zo ben in gelopen
En nooit een moment van twijfel had
Als je moe was en afwezig
Verzonken in gedachten
Terwijl ik geduldig wachtte
Tot je eindelijk naar me lachte
Zodat ik gerustgesteld wist hoe of wat
Iemand die sprekend op me lijkt
Koopt een kilo andijvie en betaalt
Fietst over straat
Glimlacht en praat
Haalt diep adem, slaat de hoek om
En hoopt dat ze verdwaalt