Όσα πουλιά απόμειναν στα δάση τα καμένα
Μες τα φτερά τους κρύβονται του φόβου διπλωμένα
Κι όσα πουλιά ξεφύγανε αγρίμια και ανθρώπους
Θυμούνται του παράδεισου λησμονημένους τόπους
Ρίχνουνε στάχτη στην πληγή
Λουφάζουν δεν πετάνε
Γιατί οι λαθροκυνηγοί
Παντού παραφυλάνε
Όσα πουλιά απόμειναν εδώ στα άγρια μέρη
Κλαίνε κρυφά τη μοίρα τους και τ’ ακριβό τους ταίρι
Κι όσα πουλιά μονάκριβα μείναν ορφανεμένα
Κουρνιάζουν μες τον ύπνο μου και με κοιτούν θλιμμένα