Με πλήγωσε κι ετούτη `δώ η νύχτα
με τα βαριά παιχνίδια της, με τ’ άλυτά της μάγια.
Με κάρφωσε στου δρόμου της τον παγωμένο αγέρα,
να αφεθώ στην χάρη της, την προσμονή την άγια.
Και όλο με ζυγώνουνε φανάρια αυτοκινήτων,
αναβοσβήνουν νευρικά, σαν βλέφαρα βαμμένα,
παρκάρω στον Παράδεισο και θέλω να χορέψω,
να βγάλω όλα τα ρούχα μου αργά και ένα - ένα.
Μου θύμωσες που δε ζητώ να σ’ έχω,
που δεν ρισκάρισα ποτέ το μέλλον μου για σένα,
φλερτάρισα, για πάρτη, μου αυτές εδώ τις ώρες,
που φέρνω βόλτα ό,τι ποθώ, με στήριγμα κανένα.
Και όλο με ζυγώνουνε φανάρια αυτοκινήτων,
αναβοσβήνουν νευρικά, σαν βλέφαρα βαμμένα,
παρκάρω στον Παράδεισο και θέλω να χορέψω,
να βγάλω όλα τα ρούχα μου αργά και ένα - ένα.