Άναψε φωτιά στο τζάκι
της καρδιάς που σ’ αγαπά
και στην παγωνιά του κόσμου
θα σου χτίσω μια φωλιά.
Κι όταν σε φυσά τ’ αγέρι
του χειμώνα στην καρδιά,
θα σε καρτερώ
με φλογισμένα χείλια να σε φιλώ.
Μ’ άφησες να περιμένω
σαν λουλούδι μαραμένο
περιστέρι λαβωμένο στη φωλιά.
Πώς να μείνω στο σκοτάδι
δίχως το δικό σου χάδι
δίχως τη δική σου αγκαλιά.
Κι όταν σε φυσά τ’ αγέρι
του χειμώνα στην καρδιά,
θα σε καρτερώ
με φλογισμένα χείλια να σε φιλώ.
Μ’ άφησες να περιμένω
σαν λουλούδι μαραμένο
περιστέρι λαβωμένο στη φωλιά.
Πώς να μείνω στο σκοτάδι
δίχως το δικό σου χάδι
δίχως τη δική σου αγκαλιά.