Είναι θέμα χρόνου να το λύσουμε,
έτσι είχες πει, θυμάμαι, πέρσι,
πέρασε ένας χρόνος, θα σαπίσουμε
αν δεν κουνηθούμε απ’ τη θέση.
Ξέχασα πως είναι τα τριαντάφυλλα
κι ούτε προσευχήθηκα για θαύμα,
μούσκευα συνέχεια χαρτομάντηλα
μόνιμα ριγμένη μες στο κλάμα.
Θέλω να χωρίσουμε μα δεν το λέω,
θέλω να το πω και ν’ ακουστεί ωραίο.
Είναι θέμα χρόνου να το λύσουμε,
έτσι είχες πει, θυμάμαι, πέρσι,
το κακό στη ρίζα να χτυπήσουμε,
το μαχαίρι απότομα να πέσει.
Πέρασε ένας χρόνος μ’ απογεύματα
όμοια με τα παράπονά μου,
σαν σκισμένα, βρώμικα φορέματα
σαν θηλειές ραμμένες στο γιακά μου.
Θέλω να χωρίσουμε μα δεν το λέω,
θέλω να το πω και ν’ ακουστεί ωραίο,
θέλω να χωρίσουμε μα δεν το λέω,
θέλω να το πω, θέλω να το πω,
θέλω να το πω μα δεν το λέω.