Με παίρνουνε οι σκέψεις
και η νύχτα δεν περνά
σαν δίχτυα με τυλίγουν
τα μαύρα σου μαλλιά
τα σκοτεινά σου μάτια
με κόβουνε στα δυο
χαρμάνης σε γυρεύω
σαν τζούρα να σε πιω.
Μα όσο και να ψάχνω
δεν είσαι πουθενά
σα φάντασμα γυρνάω
κομμάτια στα στενά
αόρατη έχεις γίνει
κι εγώ έχω τρελαθεί
αρχίζω από το τέλος
τελειώνω απ`την αρχή.
Χιονόνερο να πέφτει
βρυχάται η μηχανή
κιθάρες στο μυαλό μου
να ξύνουν την πληγή
μπροστά μου ο κόσμος άδειος
πίσω μου το εκατό
μου φαίνονται όλα ξένα
αυτά που αγαπώ.