Κλείσαν των ονείρων μας οι γρίλιες,
σβήσαν της αγάπης μας οι ζήλιες,
ποιος σ’ έχει πάρει χλωμό φεγγάρι
και κρυφοκλαίω τώρα όταν δω ζευγάρι,
σε συλλογιέμαι και τυραννιέμαι,
ήσουν για μένα της ζωής μου ο σκοπός.
Θυμήσου κάποτε πόσο αγαπιόμαστε,
θυμήσου, πίκρες, χαρές πως μοιραζόμαστε,
θυμήσου, έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου,
τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις;
σε ποιον τον πόνο σου θα λες;