Ούτε μια ρυτίδα σου θα γράφει τ’ όνομά μου
Ούτε σε μι’ αγρύπνια σου εμένα θα σκεφτείς
Αν μ’ έβλεπες σ’ αυτή την κατρακύλα
Παρ’ όλη την ξεφτίλα θα ήθελα να ’ρθεις
Ούτε που θυμάσαι τη μάρκα που καπνίζω
Κι ας μην ξεχωρίζω εσένα απ’ το Θεό
Αν ήξερες πόσο πονάει η ζήλια
Θα έτρεχες με χίλια για λίγο να σε δω…
Μαζί
Αλλιώς το είχα συνηθίσει
Μ’ εσένα είχα σκηνοθετήσει
Όλη μου τη ζωή
Μαζί
Όταν σε είχα συναντήσει
Είχε η καρδιά αλλαξοπιστήσει
Και ήθελε μαζί
Λέω στον καθρέφτη μου πως είμαι ένας καημένος
Που περιμένει άδικα κι αυτός τι να μου πει
Το μέγεθος σε κάθε προδοσία
Σημαίνει στην ουσία πόσο έχεις φιληθεί