Είναι ο χρόνος ο πιο παράξενος του κόσμου ταχυδρόμος,
γράφει μηνύματα στους τοίχους.
Και περπατούσα, όμως ποτέ μου τα σημάδια δεν κοιτούσα,
μονολογούσα λάθος στίχους.
Είναι πια αργά για να μου πεις αυτά που είχες στην καρδιά
Είναι πια αργά για να σου πω αυτά που έκρυβα για σένα
Λόγια μυστικά `μειναν στους τοίχους μας και ζήσανε κρυμμένα.
Τόσα μυστικά μέχρι που σβήσανε και μοιάζουν όλα ψέμα,
εμείς οι δυο ήμασταν κάποτε σαν ένα.
Είναι οι σκέψεις τρένα που φεύγουν φορτωμένα
κι αν αντέξεις σε ταξιδεύουν στα όνειρά σου.
Ποιες είναι οι στάσεις, ποιες οι μικρές και οι μεγάλες αποστάσεις,
είναι απόφαση δικιά σου.