Σου είχα ορκιστεί πως θ’ αλλάξει ο κόσμος
πως απ’ το σπίτι σου μπροστά θα περάσει ένας δρόμος
που θα μας πάει στην αγάπη με οποιοδήποτε μέσο
Μετά χωρίσαμε και είπα "ξέχασέ το"
Πέρασε καιρός, βρήκα μια άλλη σχέση
Ηρθε καλοκαίρι, χάθηκε σε ένα φέρι
Ήταν ιριδισμοί ενός κρυστάλλινου κόσμου
απατηλά όνειρα, φωνές του δρόμου
χωρισμοί, σπίτια, μεγάλη ανεργία.
Είδαμε τόσους ηλίθιους σε τόσα γραφεία
Αν η καρδιά μου είχε φωνή
θα έκανε "κρακ, κρακ" σαν ρωγμή
Κοιτάζω τα φύλλα να πέφτουν απ’ τα δέντρα
από μια πινακοθήκη να φεύγουν τα έργα
επανάσταση, αγάπη, τέχνη, ζωή
Για τι έψαχνα, πες μου, δε θυμάμαι τι
Ήτανε νύχτα μόνο, πολύ αργά
σ’ ένα σκοτεινό δρόμο σου έδινα φιλιά
Εσύ έφυγες, εγώ είχα μείνει εκεί
μέχρι που έσπασε το χρώμα και ήρθε το πρωί
Κόπηκαν δέντρα, χτίσαν κτίρια
Σταματήσαν όλα για να γίνουν μεγαθήρια
Άδικοι πόλεμοι μες στα καλοκαίρια
Χιλιάδες ψέματα, πλαστικά αστέρια
Μου είπες για όλα αυτά που γυαλίζουν στο σκοτάδι
και στο σαλόνι σου μεταμορφώθηκες σε ψάρι
Κι όλα τ’ αθώα κορίτσια χάθηκαν εκείνο το βράδυ
σ’ ένα βαθύ αντίο, σ’ ένα σκληρό χάδι
Γιατί;
Όταν κοιμάσαι γίνεσαι παιδί,
χαρταετός, παλίρροια, ταξιδιάρικο πουλί
Μπορείς να καθορίσεις τη ζωή με τη σκανδάλη
να πατήσεις σαν τσιγάρο ένα παραπάνω
Μπορείς να πας όπου θες να βρεις ελευθερία,
να πετάξεις τα λεφτά σου σε μια μεγάλη πλατεία
Εσύ έφυγες, εγώ είχα μείνει εκεί
μέχρι που έσπασε το χρώμα και ήρθε το πρωί
Εσύ έφυγες...
Είναι ένα μεγάλο παιχνίδι...
ατέλειωτο...
Όχι απόψε...
Πιθανόν να βρέχει στα μάτια σου...
Τα μεγάλα γυαλισμένα αυτοκίνητα
περιμένουν τ’ αφεντικά τους
Ακόμα κι αυτή σ’ αυτή τη γωνία
αυτόν περιμένει
Με θέλει στο στόμα της μαζί με τα λεφτά μου
για να ξεμπερδέψει οριστικά
Περιμένει
σαν αστέρι στο δρόμο
ένα φιλί
Μία πετρελαιοπηγή φλέγεται μέχρι τον ουρανό
Πιθανόν να βρέχει στα μάτια σου