Είναι στιγμές που νιώθω
το τέλος του κόσμου να πλησιάζει
και σφίγγω την καρδιά μου για απολογισμούς,
για λίστες με όλα όσα με σημάδεψαν ως τώρα
και όλα όσα αγάπησα
αξιολογικά, σαν λίστες με τους δίσκους της χρονιάς
Είναι στιγμές που νιώθω άτυχος
που φέρω το φορτίο του τέλους όλων
και πρέπει να θρηνήσω αιώνες που πεθαίνουν
και όλα όσα πάνε μέσα τους χαμένα
μαζί με μένα
Είναι στιγμές που μας πνίγει η οργή
που όλοι εμείς ξυπνάμε το πρωί με ένα βάρος
Είμαστε τα παιδιά της άπληστης γενιάς
και σαν το μήλο το χάρτινο οι ελπίδες μας
στα χέρια των ανθρώπων που σκότωσαν την Τέχνη,
στα χέρια των ανθρώπων που κατέστρεψαν το μέλλον μας
Είναι στιγμές που τρελαίνομαι, γιαγιά
Είναι στιγμές που τρέμω γι’ αυτόν τον κόσμο όταν θα λείπεις