Φύγε, αχάριστε από τα μάτια μου,
ούτε τον ίσκιο σου δε θέλω πια να δω,
κι αυτός ο οίκτος μου είναι τιμή σου,
πες πως δεν πέρασα απ’ την ζωή σου,
πες πως δεν πέρασα απ’ την ζωή σου.
Αχάριστε, το αίμα μου σου έκανα θυσία,
κι όταν διψούσες, σου `δινα το δάκρυ μου να πιεις,
μα τώρα πια, σε μίσησα όπως την αμαρτία,
αχάριστε, στη στράτα μου να μην ξαναβρεθείς.
Κάθε ρυτίδα μου, δικό σου χάρισμα
και το χαμένο μου το γέλιο, σ’ το χρωστώ,
ό, τι σου έδωσα να `ναι χαλάλι
και ας με πρόδωσες με κάποια άλλη,
και ας με πρόδωσες με κάποια άλλη.
Αχάριστε, το αίμα μου σου έκανα θυσία,
κι όταν διψούσες, σου `δινα το δάκρυ μου να πιεις,
μα τώρα πια, σε μίσησα όπως την αμαρτία,
αχάριστε, στη στράτα μου να μην ξαναβρεθείς.